Συνέχεια εδώ ...
(Γιατί το blog αυτό δεν σηκώνει άλλο φορτίο εικόνων).
ΥΓ. Μετά από πέντε -σχεδόν- χρόνια, γελάω με την τότε άγνοιά μου και με την ντροπαλοσύνη μου...
Α, ρε, μάννα...! "Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πεσ'!"
Πριν πάω σε νέους κύκλους όμως, θα διορθώσω αυτά τα μπλογκ! Το χρωστάω πρώτα απ' όλα σε σένα και μετά σε μένα... (Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012)
Υγ, 2. (ενώ διορθώνω - επιτέλους - ένα δικό μου μπλογκ!)(Γιατί το blog αυτό δεν σηκώνει άλλο φορτίο εικόνων).
ΥΓ. Μετά από πέντε -σχεδόν- χρόνια, γελάω με την τότε άγνοιά μου και με την ντροπαλοσύνη μου...
Α, ρε, μάννα...! "Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πεσ'!"
Πριν πάω σε νέους κύκλους όμως, θα διορθώσω αυτά τα μπλογκ! Το χρωστάω πρώτα απ' όλα σε σένα και μετά σε μένα... (Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012)
Αναρωτιέμαι, αν μπορεί άνθρωπος, να ξυπνήσει και να "θυμώσει" μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια! Να, που βρέθηκα εγώ! Τώρα, μετά από πεντάχρονη πορεία... στα χαμένα, βρήκα χρόνο και για το "Μάννα"!
Μα, ένας Άνθρωπος, δεν βρέθηκε να πει:
"Γιατί, ρε, Κατερίνα, έθαψες τόσο βαθιά την ψυχή σου;"
Ας σωπάσω. Είναι πολύ αργά για να μου φταίνε οι άλλοι!
"Παραπονιάρ'ς είμαι. Δεν είμαι φαγάς!" Ε, μάννα;
